Το όρος Κερκίνη (Μπέλλες) είναι το δασοσκέπαστο μακρόστενο βουνό, που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της χώρας μας πάνω από την Λίμνη Κερκίνη στον Νομό Σερρών . Είναι από τα μεγαλύτερα σε μήκος βουνά αφού το μήκος του είναι 70 χλμ περίπου, και η ψηλότερη κορυφή του είναι η Καλαμπάκα με υψόμετρο 2029μ. Στους διεθνείς χάρτες θα την βρείτε με το βουλγαρικό ονομά της που είναι Radomir. Είχαμε διαβάσει για μια εύκολη διαδρομή από τα Κάτω Πορόια στα Πλατανάκια και θέλαμε να την περπατήσουμε. Ξεκινήσαμε λοιπόν από Θεσσαλονίκη για τους δυτικούς πρόποδες του βουνού που βρίσκονται τα Πορόια και η αρχή της διαδρομής μας .
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Απόσταση από Θεσ/νικη 94,9 km
Φαγητό: Ταβέρνα Μπουγάζι Άνω Πορόια 15 € το άτομο
Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112
Πυροσβεστική: 199
ΕΚΑΒ: 166
Δασαρχείο Σιδηροκάστρου: 2323022383
Κατω Πορόια– Πλατανάκια
Πληροφορίες διαδρομής
Είδος Διαδρομής: Πεζοπορία
Βαθμός δυσκολίας: Πολύ εύκολη
Μήκος διαδρομής: 5,8 km
Νερό: Μόνο στα χωριά (και στα ρυάκια)
Διάρκεια: 1 ώρα, 5 λεπτά ( μετάβαση)
1 ώρα, 5 λεπτά ( επιστροφή)
30 λεπτά επιπλέον ( η διαδρομή γύρω από τα Πλατανάκια)
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε τον ΦΕΒ 2022
Μέλη ομάδας: 8 ενήλικες
Από την πλατεία στα Κάτω Πορόια πηγαίνουμε προς το Ειρηνοδικείο . Μόλις δούμε το κτήριο στρίβουμε δεξιά (υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι στη γωνία) και ακολουθούμε τον δρόμο , ο όποιος μετά από 100 περίπου μετρά θα μας βγάλει στην αρχή του δασικού δρόμου που ενώνει τα δυο χωριά. Εκεί σταθμεύουμε τα αυτοκίνητα μας , παίρνουμε τα σακίδια και ξεκινάμε . Στην αρχή ο δρόμος κινείται ανάμεσα στα λιβάδια και τα χωράφια αλλά μετά το γήπεδο του χωριού σιγά σιγά αρχίζει και μπαίνει στο δάσος. Οξιές, βελανιδιές, πουρνάρια και πλατάνια, η βλάστηση που μας περιτριγυρίζει . Ο χειμώνας δεν μας επιτρέπει να θαυμάσουμε το πράσινο αφού τα περισσότερα δένδρα είναι φυλλοβόλα, αλλά προσφέρει υπέροχη θέα προς τις κορυφές του Μπέλλες στα βόρεια και προς το Μαυροβουνι ή Κρούσια πιο μακριά μας στα νοτιοανατολικά . Οι πλαγιές του Μπέλλες γεμάτες πυκνά δάση που φτάνουν μέχρι λίγο ποιο κάτω από τις κορφές . Η χειμερινή παλέτα της φύσης τα έχει ζωγραφίσει με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ. Κάθε φαράγγι , κάθε ορθοπλαγιά και ένα διαφορετικό χρώμα.
Και πιο ψηλά οι χιονισμένες κορυφές από όπου ξεκινούν τα νερά που κατακλύζουν τα πολυάριθμα ρυάκια της περιοχής. Ο δασικός δρόμος μας οδηγεί με μεγάλη ευκολία και άνεση προς τα Πλατανάκια αφού είναι πλατύς και δεν έχει υψομετρικές διαφορές . Διασταυρωνόμαστε με όμορφα ρυάκια που περνούν από μπροστά μας , συνεχίζοντας το ταξίδι τους με προορισμό τη λίμνη Κερκίινη. Προχωρούμε έχοντας δυτική κατεύθυνση και φτάνουμε σε διασταύρωση με τον πρώτο επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στο χωριό Μακρυνίτσα. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία και φτάνουμε σε λίγο ξανά σε διασταύρωση με τον δεύτερο επαρχιακό δρόμο που πάει στη Μακρυνίτσα . Στο σημείο υπάρχει και μια χαρακτηριστική μικρή γέφυρα.
Από εδώ έχουμε δυο επιλογές . Η πρώτη είναι να ακολουθήσουμε τον επαρχιακό δρόμο στρίβοντας αριστερά με νοτιοδυτική κατεύθυνση και να φτάσουμε στα Πλατανάκια σε 10 περίπου λεπτά . Η δεύτερη είναι να περάσουμε απέναντι να διασχίσουμε ένα μικρό ρυάκι και να συνεχίσουμε στο δασικό δρόμο που κάνει τον κύκλο του χωριού σε κατι περισσότερο από μισή ώρα . Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας, υπάρχουν στα αριστερά μας διάφοροι δασικοί δρόμοι που οδηγούν στο χωριό. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να γίνει όλος κύκλος αλλά μπορούμε να κόψουμε δρόμο .
Αυτή τη δεύτερη επιλογή προτιμήσαμε και εμείς για να περπατήσουμε περισσότερη ώρα στο δάσος και στη φύση. Η κατεύθυνση μας τώρα είναι βόρεια και έχουμε το χωριό στα αριστερά μας (χωρίς να το βλέπουμε). Σε 15 λεπτά περίπου συναντάμε ένα κιόσκι.
Μετά το κιόσκι, σχεδόν απέναντι σε λίγα μέτρα, συναντάμε μια βρύση και την αρχή ενός άλλου δασικού δρόμου που κατεβαίνει αριστερά, έχοντας νότια κατεύθυνση. Περπατάμε προς το χωριό περνώντας μέσα από ένα δάσος με πλατάνια στολισμένα με κισσούς και πράσινο γρασίδι στολισμένο με μικρά κρινάκια. Το ρυάκι που κυλά στα αριστερά μας κάποτε έδενε ζωή σε έναν παλιό νερόμυλο, τα ερείπια του οποίου συναντάμε παρακάτω. Χωρίς να το καταλάβουμε φτάνουμε στο χωριό σε 20 λεπτά (από τη δεύτερη διασταύρωση) . Συναντάμε το δημόσιο δρόμο που διασχίζει το χωριό και γυρίζουμε προς τα πίσω με ανατολική κατεύθυνση για να πάμε προς Κάτω Πορόια. Σε 500 μ συναντάμε το γήπεδο του χωριού , συνεχίζουμε στον επαρχιακό δρόμο για αλλά 500 μ περίπου και βρίσκουμε την διασταύρωση με τη χαρακτηριστική γέφυρα που συναντήσαμε καθώς ερχόμαστε και στο δεξί μας χέρι το σημείο όπου αρχίζει ο δασικός δρόμος . Στρίβουμε δεξιά , συνεχίζουμε την ανατολική κατεύθυνση και γυρίζουμε στο σημείο της αφετηρίας μας από τον ίδιο δρόμο.
Η ημέρα μας έκλεισε στα Άνω Πορόια που απέχουν 2,3 χλμ από τα Κάτω Πορόια. Στην τοποθεσία Μπουγάζι , στο πανέμορφο πλατανόδασος υπάρχει η ομώνυμη ταβέρνα όπου επιδοθήκαμε σε άλλου είδους διαδρομές . Επίσης δοκιμάσαμε τα γλυκά στο ζαχαροπλαστείο του Αντώνη στην πλατεία του χωριού . Παραδοσιακά γλυκά φτιαγμένα από βουβαλίσιο γάλα ( άφθονο στην περιοχή) και τοπικές πρώτες ύλες . Και τα δυο μέρη τα δοκιμάσαμε και σας τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
ΟΙ εντυπώσεις μας ; Μια ημερησία πολύ εύκολη διαδρομή , ιδανική για αρχάριους που ανάλογα με την εποχή που θα γίνει προσφέρει και διαφορετικά τοπία και εμπειρίες.