Άλλη μια διαδρομή στο βουνό των Θεών, την οποία είχαμε κάνει μέχρι ένα σημείο παλιότερα και επιστρέφουμε για να την ολοκληρώσουμε . Αποτελεί κομμάτι της δεύτερης πιο δημοφιλούς διαδρομής για το οροπέδιο των Μουσών και τον Μύτικα. Είναι το μονοπάτι που σε ανεβάζει στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας .
Ανηφορίζουμε από Λιτόχωρο για Πριόνια και στο 14 km συναντάμε την ταμπέλα που γράφει Γκορτσιά και δείχνει δεξιά την μικρή χωμάτινη ανηφόρα. Από εκεί ξεκινά το μονοπάτι που ανεβαίνει στις βουνοκορφές .
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Απόσταση από Θεσ/νικη 107 km
Διόδια: 3,60 €
Φαγητό: Ταβέρνα Μεζε Μεζε 20 € το άτομο
Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112
Πυροσβεστική: 199
ΕΚΑΒ: 166
ΕΟΣ Λιτοχώρου 2352082444
Γκορτσιά – Καταφύγιο Πετρόστρουγκας (Υψομ. 1940μ)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Ορεινή πεζοπορία.
Γκορτσιά (1050m) – Καταφύγιο Πετρόστρουγκας (1940m)
Μήκος διαδρομής: 4,8 χλμ
Νερό στη διαδρομή: Οχι
Διάρκεια: 3,5h (ανάβαση)
3,5h (κατάβαση)
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε τον ΦΕΒ.2024
Μέλη ομάδας 10 ενήλικες και 3 παιδιά
Ανεβαίνουμε στον μικρό ανηφορικό χωματόδρομο και παρκάρουμε στο μικρό πλάτωμα. Προσοχή αν έρθετε αργά μπορεί να μην βρείτε θέση γιατί το πλάτωμα είναι μικρό και οι ορειβάτες πολλοί. Είπαμε είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη διαδρομή για την κορυφή. Είναι πιο μεγάλη από την κλασική διαδρομή από Πριόνια, γιατί κάνει κύκλο, αλλά κατά τη γνώμη μας πιο όμορφη γιατί κινείται έξω από το φαράγγι του Ενιπέα και έτσι έχει κανείς όλη τη θέα , από τις κορυφές μέχρι τον Θερμαϊκό κόλπο , μπροστά του. Φτάσαμε ταυτόχρονα με μια παρέα Γάλλων που θα έκαναν και αυτοί την ίδια διαδρομή αλλά θα συνέχιζαν για τον Μύτικα . Έγιναν οι συστάσεις αλληλοβοηθηθήκαμε στη λήψη φωτογραφιών και ξεκινήσαμε.
Μπροστά μας , το πλατύ μονοπάτι με τα ξύλινα κάγκελα είναι η αρχή της πορείας μας . Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε και το μονοπάτι αρχίζει να στενεύει . Η κλήση αρκετή, αλλά σταθερή, μας κάνει και κερδίζουμε γρήγορα ύψος. Περπατάμε στα φυσικά σκαλοπάτια που έχουν φτιάξει οι ρίζες των δένδρων ανάμεσα στα μαυρόπευκα και τις οξιές. Το μονοπάτι καλογραμμένο και με καλή σήμανση , συνεχίζει έτσι για περίπου 2 χλμ μέχρι τη θέση Μπάρμπα ( Υψομ. 1450 m) ένα χαρακτηριστικό ξέφωτο με κιόσκι, όπου κάνουμε και την πρώτη μας στάση.
Συνεχίζουμε ανηφορικά ακολουθώντας την κατεύθυνση που δείχνει η μικρή ξύλινη ταμπέλα που γράφει Πετρόστρουγκα και μπαίνουμε πιο βαθιά στο δάσος. Το μονοπάτι συνεχίζει με ήρεμη κλίση που θυμίζει περισσότερο βόλτα σε λόφο παρά ανάβαση στον Όλυμπο . Περπατάμε μέσα στο δάσος και αρχίζουμε και βλέπουμε τα πρώτα ρόμπολα, ενώ τα πεσμένα φύλλα τρίζουν κάτω από τα βήματα μας. Η μικρή κατηφόρα που ακολουθεί μη σας ξεγελάει γιατί μετά η ανηφόρα αρχίζει και γίνεται πιο απαιτητική. Περπατάμε μέσα στην πλατιά ρεματιά σε βαθιά σιωπή . Δεν ακούγονται ούτε καν τα βήματα μας γιατί η υγρασία και τα πεσμένα φύλλα έχουν φτιάξει ένα παχύ χαλί που απορροφά και τον παραμικρό θόρυβο. Προσπαθούμε να διακρίνουμε τα σημάδια του μονοπατιού ανηφορίζοντας ελευθέρα αφού το μονοπάτι μόλις που ξεχωρίζει . Συνεχίζουμε έτσι για κάμποση ώρα με την κλίση να αυξάνεται σιγά σιγά μέχρι που φτάνουμε στην τοποθεσία Κόκα με την εκπληκτική θέα στις ψηλότερες κορυφές του βουνού.
Δεύτερη στάση για ξεκούραση και φωτογραφίες και ξανά την ανηφόρα , που αυτή τη φορά όμως είναι δύσκολη. Η κλίση πλέον είναι μεγάλη και η κούραση από τη μέχρι τώρα πορεία αρκετή .
Ανεβαίνουμε το φυδογυριστό μονοπάτι ανάμεσα στα ρόμπολα και τις οξιές και αρχίζουμε να πατάμε στα πρώτα χιόνια, που βρίσκονταν εκεί από την τελευταία χιονόπτωση πριν καμία εβδομάδα . Πλέον το χαλί των φύλλων έχει γίνει χαλί χιονιού και το μονοπάτι έχει ασπρίσει ολόκληρο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό και μετά από 30 λεπτά περίπου, βγαίνουμε στον Στράγγο. Έτσι λέγεται το σημείο που βρίσκεται μια τσιμεντένια δεξαμενή νερού ζωγραφισμένη με μια Ελληνική σημαία. Από τη τοποθεσία Μπάρμπα που κάναμε την πρώτη μας στάση και μέχρι εδώ, έχουμε περπατήσει περίπου 2,2 χλμ.
Το μονοπάτι στα αριστερά της δεξαμενής ( νότια κατεύθυνση) οδηγεί στη σπηλιά που ζούσε τα καλοκαίρια ο ζωγράφος του Ολύμπου Βασίλης Ιθακήσιος . Αν έχετε χρόνο, αξίζει η παράκαμψη των 20 λεπτών. Εμείς συνεχίζουμε στο δεξί μονοπάτι (βόρεια κατεύθυνση) που περνά μπροστά από τη δεξαμενή και πάει για το καταφύγιο . Περπατάμε για λίγο ακόμα σε χιόνι . Σιγά σιγά τα πυκνά δένδρα αραιώνουν γιατί έχουμε φτάσει πλέον στην αλπική ζώνη και βγαίνουμε από το δάσος . Η κλίση μικρή , μας ανεβάζει γλυκά προς το καταφύγιο ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση και διασκορπισμένα αιωνόβια ρόμπολα, ενώ η θέα σου κόβει την ανάσα. Σε περίπου 600 μ βλέπουμε μπροστά μας τους γρήγορους της παρέας που έχουν ήδη φτάσει και μας περιμένουν και το πετρόχτιστο καταφύγιο . Είμαστε στην Πετρόστρουγκα. Ένα τεράστιο μπαλκόνι στον Όλυμπο με απερίγραπτη θέα στις παραλίες της Πιερίας , την Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική .
Για όσους θέλουν να συνεχίσουν , το μονοπάτι γυρίζει σε δυτική κατεύθυνση και σε οδηγεί στη κορυφή Σκούρτα και στο οροπέδιο των Μουσών , μετά από περίπου 6h και 14 km. Να θυμάστε οτι, νερό στη διαδρομή μέχρι την θέση Μπάρμπα δεν υπάρχει πουθενά . Υπάρχουν δυο πήγες , πιο ψηλά, για όσους συνεχίσουν , μια στο Στράγγο και μια στη ρεματιά , αλλά πρέπει να παρεκκλίνουμε από το μονοπάτι για 10 με 15 min.
Είναι απόγευμα όταν φτάνουμε ξανά στη Γκορτσιά και παίρνουμε το δρομο για το Λιτόχωρο. Το γευμα σε μια από τις τοπικές ταβέρνες είναι το βραβείο των προσπαθειών μας . Αγναντεύοντας τις ψηλές κορυφές έχουμε ήδη σχεδιάσει την επομένη διαδρομή μας στο μυθικό βουνό .