Ο Βερτίσκος είναι βουνό του νομού Θεσσαλονίκης και αποτελεί το συνορο με το νομό Σερρών . Η κορυφή του λέγεται Χαρβάτα και έχει υψόμετρο 1.103 μέτρα. Το βουνό καλύπτει όλο το βόρειο τμήμα του νομού και στις πλαγιές του σχηματίζονται πολλά ρυάκια και χείμαρροι (οι νερομάνες του Βερτίσκου) που καταλήγουν στις λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, καθώς και στον ποταμό Στρυμόνα , στη βορειοανατολική του πλευρά. Στα νοτιοανατολικά το βουνό συνδέεται με τα Κερδύλια όροι.
Εκτός των γραφικών χωριών της περιοχής όπως ο Βερτίσκος, η Όσσα , ο Σοχός και άλλα , στα πιο ορεινά τμήματα του υπάρχουν δάση με πλούσια βλάστηση από οξιές και έλατα . Στο βουνό υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο δασικών δρόμων που βοήθα τους επισκέπτες στη περιήγηση τους .
Στην περιοχή υπάρχουν πολύ όμορφα μέρη περιοχές χαμένες μέσα στο δάσος όπως η περιοχή “Δάσκαλου Βρύση” που είναι χώρος αναψυχής με κιόσκι μέσα στο δάσος του Φλαμουρίου. Η περιοχή Αλατζά Τζιτμέ , επίσης χώρος αναψυχής , μέσα σε ένα μέρος με τεράστιες οξιές και με πλούσια φυσική ομορφιά. Το φυλάκιο πυροπροστασίας κοντά στην κορυφή του βουνού που παρέχει καταπληκτική θέα στις λίμνες Βόλβη και , Κορώνεια από τη νότια πλευρά και στον κάμπο των Σερρών από την βορειοανατολική πλευρά .Στην βορειοανατολική πλευρά επίσης στα 800 μέτρα υψόμετρο , υπάρχει το εγκαταλειμμένο χωριό Σεβάστεια που εάν και προσεγγίζεται δύσκολα , αξίζει να το επισκεφτείτε .
Εμείς αποφασίσαμε να πάμε στην Βρύση του Δασκάλου. Έτσι ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη πρωί πρωί για την κωμόπολη του Λαγκαδά και από εκεί για το χωριό Βερτίσκο όπου εκεί κοντά είναι και το σημείο της πεζοπορίας μας . Πράγμα που αποδείχτηκε λάθος . Σε 50 λεπτά φτάσαμε στο χωριό και ψάχναμε μάταια μια ταμπέλα που να λέει Δασκάλου Βρύση ή κάποιο άλλο τοπωνύμιο για να προσανατολιστούμε . Δεν υπήρχε όμως . Έτσι ρωτήσαμε τους ντόπιους και ανακαλύψαμε ότι η βρύση είναι κοντά στο Κρυονέρι, ένα χωριό στη νότια πλευρά του βουνού . Έτσι ξαναγυρίσαμε προς τα πίσω και φτάσαμε στο Κρυονέρι μετά από περίπου 15 χιλιόμετρα. Εκεί πάλι μας καθοδήγησαν οι ντόπιοι ( πάλι δεν υπήρχαν πινακίδες) και πήραμε την ανηφόρα για το βουνό . Ουσιαστικά διασχίσαμε το χωριό από τον κεντρικό δρόμο και στο τέλος κάναμε λοξά δεξιά προς το βουνό .
Σιγά σιγά η άσφαλτος γίνεται χωματόδρομος και μας οδηγεί, μετά από αρκετές στροφές και 4,5 περίπου χιλιόμετρα σε ένα μεγάλο πλάτωμα με διασταύρωση . Γύρω γύρω στις πλαγίες, που είναι αρκετά κοντά γιατί ο δρόμος ουσιαστικά είναι σκαμμένος στο βουνό , υπέροχο πυκνό δάσος . Στα αριστερά μας υπάρχει μια μεγάλη τεράστια οξιά , το μοναδικό θεόρατο δένδρο στο τοπίο και από πίσω , στη ρίζα του λόφου υπάρχει μια πέτρινη βρύση. Η πινακίδα γράφει , Δασκάλου Βρύση 900 μ υψόμετρο. Έχουμε φτάσει στον προορισμό μας . Από το μικρό άνοιγμα του δάσους στο σημείο όπου το ρυάκι , που σχηματίζεται από τη ροη της βρύσης, παίρνει τον κατήφορο και φτιάχνει μια μικρή ρεματιά, η θέα προς τις λίμνες και τον Χορτιάτη ειναι υπέροχη .
Εμείς θα ανέβουμε στο λόφου που είναι πάνω από τη βρύση και έχει ένα κιόσκι στην κορυφή. Αφήνουμε λοιπόν τα αυτοκίνητα μας και συνεχίζουμε περπατώντας για 50 μέτρα μέχρι τη διασταύρωση , όπου κάνουμε αριστερά . Ο χωματόδρομος γίνεται απότομα ανηφορικός και συνεχίζει έτσι για άλλα 200 περίπου μέτρα.
Στο σημείο όπου σταματάει η ανηφόρα και αρχίζει να γίνεται ίσιος , υπάρχει ένας δασικός δρόμος στα αριστερά μας και πάλι , τον οποίο και ακολουθούμε .Είμαστε πλέον πάνω στο λόφο και στο αριστερό μας χέρι, βλέπουμε το πλάτωμα της βρύσης από ψηλά . Στα δεξιά μας καθώς ανεβαίνουμε έχουμε το πυκνό δάσος. Συνεχίζουμε έτσι για 600 περίπου μέτρα και σε λίγο ο δασικός δρόμος χώνεται στα ψηλά δένδρα. Πλέον προχωρούμε έχοντας δεξιά και αριστερά μας οξιές και έλατα , ενώ στο βάθος φαίνεται ένα ξέφωτο .
Σε άλλα 300 περίπου μέτρα ο δασικός δρόμος πλαταίνει και φτάνουμε σε ένα μίνι οροπέδιο στη κορυφή του λόφου . Καλά προφυλαγμένο, μιας και από την είσοδο του ο δρόμος έρχεται από το δάσος , αλλά και γιατί ολόγυρα τα δένδρα σκεπάζουν με το ύψος και τη πυκνότητα τους , την οπτική του εξωτερικού παρατηρητή. Στο τέρμα του γκρεμός , σαν ένα φυσικό μπαλκόνι και λίγο πριν την άκρη του ένα ξύλινο κιόσκι.
Ευκαιρία λοιπόν να ξεκουραστούμε και να θαυμάσουμε την θέα προς τις λίμνες, την πεδιάδα του Λαγκαδά και τον Χορτιάτη απέναντι. Φυσικά μετά την ξεκούραση , ακολουθεί και το ανάλογο τσιμπούσι . Έτσι χαλαρά και αφού χορτάσαμε, φύση , δάσος και θέα , αρχίσαμε τη κάθοδο προς το σημείο εκκίνησης μας .
Απόγευμα πια και αφού απολαύσαμε τον καφέ μας με το νερό της “Δασκάλου βρύσης” πήραμε το δρόμο της επιστροφής , με γεμάτη την ύπαρξη μας από την γαληνή , την ησυχία και τις εικόνες αυτού του ήσυχου και όμορφου βουνού.