Δεύτερη μέρα της εκδρομης στην Καλλιπεύκη.
Το βράδυ ξάστερο και δροσερό , έδωσε τη θέση του στο γλυκό χάραμα που περνούσε σιγά σιγά τα φυλλώματα του δάσους. Ξυπνήσαμε για τα καλά πριν ο ήλιος ανέβει πάνω από τα ψηλά δένδρα . Η πρωινή δροσιά ήταν αναζωογονητική , όπως και το κρύο νερό της πηγής . Τα πουλιά είχαν αρχίσει ήδη το τραγούδι τους, διακόπτοντας την ησυχία .Τα πράγματα που αφήσαμε συμμαζεμένα πάνω στο τραπέζι ήταν ακατάστατα , σημάδι ότι το βραδινό μας κατοικίδιο θέλησε να μας γνωρίσει καλύτερα ή σκέφτηκε ότι κάτι φαγώσιμο θα βρει ακόμα . Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου μας βρήκαν στο τραπέζι για πρωινό. Χαλαρά απολαμβάναμε τον καφέ μας συζητώντας και παρατηρώντας το δάσος τριγύρω , μήπως και ξαναβρούμε τη φίλη μας . Δεν ήμασταν όμως το ίδιο τυχεροί . Η αλεπού μας, αφού τριγυρνούσε όλο το βράδυ , τώρα θα ξεκουραζόταν για το επόμενο βραδινό της κυνήγι. Αποφασίσαμε να μαζέψουμε τον εξοπλισμό μας αμέσως μετά το πρωινό για να είμαστε έτοιμοι και μετά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα προς το χωριό και κυκλώνοντας το, να ξαναγυρίσουμε στη βάση μας μέσα από το δάσος .
Ξεκινήσαμε λοιπόν πηγαίνοντας προς Καλλιπεύκη , περπατώντας στην άκρη του δρόμου, δίπλα δίπλα με τις οξιές και τις βελανιδιές και σε 500 περίπου μέτρα βγήκαμε από το δάσος και αρχίσαμε να πλησιάζουμε στη διασταύρωση με τον κεντρικό δρόμο. Τα δένδρα έχουν γίνει πιο αραιά και το γρασίδι πιο ψηλό . Περναμε την κατασκήνωση των προσκόπων και σε λίγο βρισκόμαστε στις παρυφές του χωριού . Σπίτια χαμηλά με όμορφους κήπους , λουλούδια και οπορωφόρα δένδρα μας δείχνουν το δρόμο προς την κεντρική πλατεία .
Εκεί βρίσκεται η εκκλησία και τρία τέσσερα καφενεία ταβέρνες . Τα τραπεζάκια τους στρωμένα κάτω από τα μεγάλα πλατάνια και φυσικά η βρύση με το γάργαρο νερό. Πιάνουμε κουβέντα με τους ντόπιους που μας κοίταζαν λίγο παράξενα , μιας και το χωριό δεν είναι τουριστικός προορισμός. Αγοράσαμε τις μπύρες μας και τα λουκούμια μας για να συνοδέψουμε το μεσημεριανό μας από το τοπικό παντοπωλείο που θύμιζε σκηνικό άλλης εποχής και συνεχίσαμε κάνοντας τον κύκλο του χωριού για να ξαναγυρίσουμε στην Πατωμένη. Προχωρώντας βλέπαμε παντού στοιβαγμένα ξύλα , προμήθεια για το χειμώνα και πολλές αγριομηλιές με τα μήλα να κρέμονται τσαμπιά από τα κλαδιά τους.
Γεμίσαμε μια σακούλα για να τα κάνουμε γλυκό και συνεχίσαμε προς το δάσος. Έχουμε αφήσει πίσω μας το χωριό και προχωράμε ανάμεσα στα ψηλά δένδρα, σε εύκολο πεδίο, με μικρή κλίση με κατεύθυνση Ανατολικά προς Πατωμένη. Τώρα οι οξιές και οι βελανιδιές είναι συντροφιά μας, καθώς περπατάμε ελεύθερα ανάμεσα τους. Η δροσιά του δάσους μας τυλίγει και μας τονώνει ευχάριστα .Το φως μόλις που περνά από τα πυκνά φυλλώματα και με τις ακτίνες του δίνει περισσότερη έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες του τοπίου.
Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε από την μικρή πλευρά της Πατωμένης στην πάνω πλευρά του δρόμου . Όλη αυτή η κυκλική χαλαρή διαδρομή των 5km μας άνοιξε την όρεξη και έτσι επιδοθήκαμε στο ευγενές άθλημα του ψησίματος στις ψησταριές που υπάρχουν στο χώρο. Προσπαθούσαμε να κάνουμε όσο πιο αργά γίνεται γιατί δεν θέλαμε να φύγουμε από αυτό το υπέροχο μέρος με τα μονοπάτια, τους δασικούς δρόμους, τα γάργαρα νερά και τα διάσπαρτα εξωκλήσια στις πλαγιές και στα ξέφωτα. Η γοητεία που ασκεί ο Κάτω Όλυμπος και η περιοχή με το πλούσιο φυσικό περιβάλλον είναι εθιστική. Αργά το απόγευμα μπήκαμε στα αυτοκίνητα μας και διαλέξαμε τον δρόμο για τη Λεπτοκαρυά αυτή τη φορά . Έτσι , για να κάνουμε μεγαλύτερο κύκλο και να μείνουμε πιο πολύ στην αγκαλιά του βουνού.
Υστερόγραφο.
Μην ξεχάσετε, αν διαλέξετε τη διαδρομή της Λεπτοκαρυάς , να σταματήσετε και να παρατηρήσετε το «μαγνητικό πεδίο» στα Λείβηθρα . Είναι ένα σημείο του δρόμου όπου εάν και είναι κατηφόρα , όταν σταματήσετε, το όχημα σας θα πηγαίνει με την όπισθεν προς την ανηφόρα .Δεν ξέρουμε εάν είναι οφθαλμαπάτη ή κάτι άλλο , αλλά είναι πραγματικά αξιοπερίεργο. Είναι 2 με 3 km πριν φτάσετε Λεπτοκαρυά και θα δείτε γραμμένο στο οδόστρωμα με κόκκινο σπρέι STOP MAGNETIC