Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος.
Καταφύγιο Κισσάβου (1604 m)– Kορυφή Προφήτης Ηλίας (1978 m)
Η δεύτερη ημέρα δεν είχε καμιά σχέση με την πρώτη και ο ήλιος από νωρίς μας χάρισε τη ζέστη του . Ιδανική ημέρα για ανάβαση. Οι σκηνές μας , λίγο μουσκεμένες από τη βραδινή δροσιά , λάμπουν μέσα στις πρωινές ακτίνες . Πίνουμε τον καφέ μας αγναντεύοντας την κορυφή και ακολουθούμε με το μάτι μας τη διαδρομή που θα μας φέρει μέχρι εκει. Εν τω μεταξύ, το μέρος έχει γεμίσει κόσμο . Παρέες ορειβατών και περιπατητών αρχίζουν να καταφθάνουν , για να ανέβουν στο όμορφο αυτό βουνό . Βλέπετε είναι μόνο 30 χλμ από τη Λάρισα και ο δρόμος σε ανεβάζει μέχρι το καταφύγιο .
Η χθεσινή παρέα της κορυφής θα έμενε πίσω για να ετοιμάσει το μεσημεριανό , ενώ εμείς οι υπόλοιποι, πήραμε τον εξοπλισμό μας και αρχίσαμε την ανάβαση μας. Η ανάβαση στον Κίσσαβο από το καταφύγιο είναι σχετικά εύκολη. Το βουνό από αυτή τη πλευρά είναι χέρσο και έτσι έχει κανείς ανοικτό οπτικό πεδίο μέχρι την κορυφή . Εκτός αυτού δε, η ανηφόρα δεν έχει μεγάλες κλήσεις . Συνεπώς ο ορειβάτης , μπορεί να ακολουθήσει διαφορετικές διαδρομές για την ανάβαση του, αφού μπορεί πολύ εύκολα να προσανατολιστεί . Πρόβλημα θα υπάρξει μόνο σε περίπτωση ομίχλης , οπότε τότε θα πρέπει η ανάβαση να γίνει αυστηρά από το κλασσικό σηματοδοτημένο μονοπάτι ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια πάνω στις πέτρες. Στην ανάβαση της χθεσινής ημέρας επιλέξαμε μια διαφορετική διαδρομή , σήμερα όμως θα ανέβουμε από την κλασσική.
Στο μικρό λιβάδι έξω από το καταφύγιο υπάρχει μια βρύση με ποτίστρα. Από εδώ αρχίζει το μονοπάτι για την κορυφή. Στρίβουμε δεξιά στη βρύση , ανεβαίνουμε τη μικρή ανηφόρα ανάμεσα στα ψηλά πουρνάρια και βγαίνουμε στα απομεινάρια της παλιάς χιονοδρομικής πίστας . Στρίβουμε αριστερά και με νοτιοανατολική κατεύθυνση κινούμαστε πάνω στις μεγάλες πέτρες του παλιού χιονοδρομικού. Εκεί που τελειώνει η πίστα αρχίζει μια γιδόσταρτα που είναι το μονοπάτι.
Στο βάθος ψηλά, φαίνεται το εγκαταλειμμένο κτίριο του ΟΤΕ στο τέρμα της πλαγιάς. Συνεχίζουμε την ανάβαση μας μέχρι το τέλος του μονοπατιού που συναντιέται με τον χωματόδρομο κάτω από το κτίριο του ΟΤΕ. Δεξιά μας βλέπουμε ψηλά την κορυφή και ακολουθούμε τον χωματόδρομο μέχρι τη βάση της ράχης που θα μας οδηγήσει σε αυτήν. Το πεδίο σχεδόν σεληνιακό, μόνο γρασίδι και πέτρα , χωρίς κανένα δένδρο για σκιά . Συνεπώς είστε εντελώς εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες και ανάλογα με την εποχή της ανάβασης πρέπει να φροντίσετε να έχετε μαζί σας τον κατάλληλο εξοπλισμό .
Ο χωματόδρομος τελειώνει και μετατρέπεται σε μικρό μονοπάτι που σκαρφαλώνει σιγά σιγά στη ράχη . Η κλήση έχει μεγαλώσει και εμείς συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε . Ακόμα και από εδώ η θέα είναι καταπληκτική .
Το καταφύγιο, μια κουκίδα πίσω μας και τα παράλια της Λάρισας με το Αιγαίο στο βάθος. Καβατζάρουμε το πρώτο ύψωμα πριν την κορυφή και επικοινωνούμε με τον ασύρματο με τους φίλους που έχουν μείνει στο καταφύγιο. Τους χαιρετάμε από μακριά και όπως μας ενημερώνουν μας βλέπουν με τα κιάλια, αφού λόγω του καιρού η ορατότητα είναι φοβερή. Συνεχίζουμε την ανάβαση και τώρα στα αριστερά μας βλέπουμε την άλλη πλευρά του βουνού , γεμάτη πράσινο με τα πανέμορφα δάση από οξιές καστανιές και έλατα να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα .
Κάπου εκεί είναι και το φαράγγι της Καλυψούς , που αν και ήταν στον αρχικό σχεδιασμό μας , λόγω της καθυστέρησης από τον καιρό της πρώτης ημέρας , το αναβάλαμε για άλλη φορά. Περπατάμε στην άκρη του γκρεμού και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε . Αριστερά μας, κάτω, το δάσος, ενώ δεξιά μας οι πέτρες και το γρασίδι , λες και είμαστε στο σύνορο της βλάστησης και της ερήμου. Στο βάθος ψηλά ξεπροβάλει η ελληνική σημαία στην κορυφή . Λίγα μέτρα ακόμα και να ‘μαστε.
Η κορυφή του Κισσάβου είναι χαρακτηριστική γιατί εκτός από το κολωνάκι της κορυφής και το κοντάρι με τη μεταλλική ελληνική σημαία, έχει και ένα μικρό καμπαναριό με ένα μικρό εκκλησάκι . Είναι το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία που η σκέπη του είναι η κορυφή του βουνού , ενώ το κτίσμα είναι σκαμμένο μέσα στο βουνό. Μια μικρή τρύπα σε οδηγεί στον ιερό χώρο που αν και μικρός ( ούτε 20 τμ) , γεμίζει τη ψυχή σου με μεγάλα συναισθήματα και σε φέρνει ποιο κοντά στο Θειο.
Η θέα φανταστική και υπέροχη , σε μαγεύει . Νότια βλέπει κανείς το δασωμένο Κίσσαβο και λίγο πιο μακριά το Μαυροβούνι και το Πήλιο. Δυτικά βλέπεις τον κάμπο της Λάρισας, βόρεια τον άλλο καβγατζή τον Όλυμπο . Ανατολικά είναι οι παραλίες της Κατερίνης και της Λάρισας και το Αιγαίο πέλαγος καθώς και το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.
Χτυπάμε την καμπάνα στο μικρό καμπαναριό και γράφουμε στο βιβλίο της κορυφής (βρίσκεται σε ένα μικρό μεταλλικό κουτί για προφύλαξη από τις καιρικές συνθήκες ) για να μείνει στην ιστορία του βουνού η επίσκεψη μας. Αφού ξεκουραστήκαμε , ξεκινήσαμε την κατάβαση μας από τον ίδιο δρόμο με προορισμό το καταφύγιο. Ήμασταν πίσω στην κατασκήνωση μας σε δυο ώρες και μας περίμεναν οι φίλοι , έχοντας ετοιμάσει ένα ωραίο γεύμα και έτοιμοι να ακούσουν τις δικές μας εμπειρίες από τη κατάκτηση της κορυφής.
Είναι απόγευμα πια και όσο και εάν δεν θέλουμε να αφήσουμε αυτόν τον υπέροχο κόσμο, πρέπει. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής , κουβαλώντας μαζί μας τις εικόνες και τα συναισθήματα από την όμορφη αυτή εκδρομή , με τη σκέψη ότι θα ξανάρθουμε για να περπατήσουμε και σε άλλες γωνιές του πανέμορφου αυτού βουνού.