ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν…. Έχουμε ανέβει ξανά ένα Σεπτέμβρη πριν τρία χρόνια και είπαμε τώρα να πάμε και χειμώνα.
Το βουνό έχει υψόμετρο 1978 m ( κορυφή Πρ.Ηλίας) και είναι γνωστό και με το όνομα Όσσα. Από την εθνική οδό Αθηνών Θεσσαλονίκης , στο ύψος των Τεμπών ( λίγο μετά για τους Βόρειους , λίγο πριν για τους Νότιους) στρίβουμε για Συκούριο με προορισμό τη Σπηλιά Κισσάβου και το καταφύγιο του ΕΟΣ Λάρισας που βρίσκεται 11 km περίπου μετά το χωριό ( η άσφαλτος συνεχίζει μέχρι το καταφύγιο).
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Απόσταση από Θεσ/νικη 163 km
Διόδια: 6,60 €
Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112
Πυροσβεστική: 199
ΕΚΑΒ: 166
Καταφύγιο Κισσάβου (1604 m)– Kορυφή Προφήτης Ηλίας (1978 m)
Πληροφορίες Διαδρομής
Είδος Διαδρομής: Ορεινή πεζοπορία
Αρχή Τέλος Διαδρομής : Καταφύγιο Κισσάβου – Kορυφή Προφήτης Ηλίας
Μήκος διαδρομής: 2800 m
Σήμανση: ΝΑΙ κόκκινα σημάδια
Νερό στη διαδρομή: Όχι (μόνο στην καταφύγιο)
Διάρκεια: 1 h και 40 min (ανάβαση)
1 h και 10 min(κατάβαση)
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε τον ΙΑΝ 2020
Μέλη ομάδας 5 ενήλικες
Η ανάβαση στον Κίσσαβο από το καταφύγιο είναι σχετικά εύκολη. Το βουνό από αυτή τη πλευρά είναι χέρσο και έτσι έχει κανείς ανοικτό οπτικό πεδίο μέχρι την κορυφή . Εκτός αυτού δε, η ανηφόρα δεν έχει μεγάλες κλήσεις . Συνεπώς ο ορειβάτης , μπορεί να ακολουθήσει διαφορετικές διαδρομές για την ανάβαση του, αφού μπορεί πολύ εύκολα να προσανατολιστεί . Πρόβλημα θα υπάρξει μόνο σε περίπτωση ομίχλης , οπότε τότε θα πρέπει η ανάβαση να γίνει αυστηρά από το κλασσικό σηματοδοτημένο μονοπάτι ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια πάνω στις πέτρες. Στη δική μας περίπτωση η ημέρα ήταν υπέροχη αλλά το χιόνι στο έδαφος δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε τη σήμανση. Όπως όμως είπαμε παραπάνω δεν χρειαζόταν, αφού είχαμε πολύ καλή ορατότητα όλης της διαδρομής.
Βρισκόμαστε έξω από το καταφύγιο , όπου σταθμεύουμε , βγάζουμε τις πρώτες φωτογραφίες και αρχίζουμε την ανάβαση. Από τη βρύση και την ποτίστρα έξω από το καταφύγιο αρχίζει το μονοπάτι για την κορυφή.
Στρίβουμε δεξιά στη βρύση , ανεβαίνουμε τη μικρή ανηφόρα ανάμεσα στους ξερούς θάμνους και βγαίνουμε στα απομεινάρια της παλιάς χιονοδρομικής πίστας . Στρίβουμε αριστερά και με νοτιοανατολική κατεύθυνση κινούμαστε πάνω στην πίστα . Εκεί που τελειώνει η πίστα αρχίζει κανονικά μια γιδόσταρτα που είναι το μονοπάτι αλλά λόγω του χιονιού έχει εξαφανιστεί. Κανένα πρόβλημα όμως . Στο βάθος ψηλά, φαίνεται το εγκαταλειμμένο κτίριο του ΟΤΕ στο τέρμα της πλαγιάς . Εκεί πρέπει να φτάσουμε και συνεχίζουμε ελεύθερα την ανάβαση μας μέχρι τον χωματόδρομο κάτω από το κτίριο του ΟΤΕ. Δεξιά μας βλέπουμε ψηλά την κορυφή και ακολουθούμε τον χωματόδρομο προς αυτή την κατεύθυνση. Το πεδίο σχεδόν σεληνιακό, μόνο πέτρα , χωρίς ούτε ένα δένδρο. Συνεπώς είστε εντελώς εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες και ανάλογα με την εποχή της ανάβασης πρέπει να φροντίσετε να έχετε μαζί σας τον κατάλληλο εξοπλισμό . Ο χωματόδρομος τελειώνει και μετατρέπεται σε μικρό μονοπάτι που σκαρφαλώνει σιγά σιγά στη ράχη . Το χιόνι δεν είναι τόσο πολύ , όσο ήταν στην αρχή της διαδρομής μας και αυτό μας επιτρέπει να συνεχίζουμε την ανάβαση μας με σχετική ασφάλεια.
Η ημέρα ηλιόλουστη και ζεστή , η ορατότητα πολύ καλή και η θέα καταπληκτική . Το καταφύγιο, μια κουκίδα πίσω μας και τα παράλια της Λάρισας με το Αιγαίο στο βάθος. Συνεχίζουμε την ανάβαση και τώρα στα αριστερά μας βλέπουμε την άλλη πλευρά του βουνού , γεμάτη πράσινο με τα πανέμορφα δάση από οξιές καστανιές και έλατα να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα . Το μονοπάτι τραβερσάρει τη νότια πλευρά του κώνου της κορυφής και είναι το πιο επικίνδυνο κομμάτι της διαδρομής, αφού η κλήση της πλαγιάς είναι αρκετά μεγάλη. Μετά από λίγο, στο βάθος ψηλά ξεπροβάλει η ελληνική σημαία στην κορυφή . Λίγα μέτρα ακόμα και να ‘μαστε.
Η κορυφή του Κισσάβου είναι χαρακτηριστική γιατί εκτός από το κολωνάκι της κορυφής και το κοντάρι με τη μεταλλική ελληνική σημαία, έχει και ένα μικρό καμπαναριό με ένα μικρό εκκλησάκι . Είναι το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία που η σκέπη του είναι η κορυφή του βουνού , ενώ το κτίσμα είναι σκαμμένο μέσα στο βράχο. Μια μικρή τρύπα σε οδηγεί στον ιερό χώρο που αν και μικρός ( ούτε 20 τμ) , γεμίζει τη ψυχή σου με μεγάλα συναισθήματα και σε φέρνει ποιο κοντά στο Θειο.
Η θέα φανταστική και υπέροχη , σε μαγεύει . Νότια βλέπει κανείς το δασωμένο Κίσσαβο και λίγο πιο μακριά το Μαυροβούνι και το Πήλιο. Δυτικά βλέπεις τον κάμπο της Λάρισας, βόρεια τον Όλυμπο . Ανατολικά είναι οι παραλίες της Κατερίνης και της Λάρισας και το Αιγαίο πέλαγος καθώς και το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Χτυπάμε την καμπάνα στο μικρό καμπαναριό ,βγάζουμε τις φωτογραφίες μας και ξεκινάμε την κατάβαση μας από τον ίδιο δρόμο με προορισμό το καταφύγιο.
Μετά τη διαδρομή στο βουνό ήρθε η ώρα για μια διαδρομή στις τοπικές γεύσεις . Έτσι το απομεσήμερο μας βρίσκει στη Σπηλιά , στη ταβέρνα της πλατείας να γιορτάζουμε με μεζέδες και τσιπούρα την κατάκτηση της κορυφής και να κάνουμε σχεδία για τις επόμενες βόλτες μας.